we vormen een cirkel
als we dringen naar de kern,
waar de naald van de passer prikt.
aan de rand ben ik verdacht.
de norm ligt in het midden.
de wet zegt dat ik daarheen moet.
mijn motieven liggen in de weegschaal.
ik twijfel nog, stap de rand af,
leer het getal Pi tot ver na de komma,
bereken de oppervlakte van mijn sporen,
het gebied dat ik voet na voet bezet.
de gids houdt me de lachspiegel voor,
vraagt: wat is er buiten de rand?
de kloof of de kans?